درخواست توقف شمارش آرا در افغانستان از سوی نامزد پیشرو دور اول انتخابات، آینده سیاسی این کشور را بار دیگر با ابهام و مخاطره جدی روبه رو کرده و شمارش معکوس برای آغاز ناگوار ترین سناریوهای ممکن را کلید زده است. ادعای تقلب‌های سازمان یافته و فراگیر در مرحله دوم انتخابات و عدم دریافت پاسخ‌های سریع و منطقی از سوی مقام‌های مسوول اعم از قوای دولتی، کمیسیون مستقل انتخابات و کمیسیون بررسی به شکایات باعث شد دکتر عبدالله ارتباط ستاد خود با مراجع انتخاباتی را به طور رسمی قطع و تقاضای توقف شمارش آرا را ارایه کند.
این توقف نه تنها یک بن بست انتخاباتی تلقی میشود، بلکه به باور کارشناسان بن بستی برای مردمسالاری، امنیت و آینده افغانستان خواهد بود و میتواند تلاش‌های 13سال اخیر و نتایج آن را به ورطه نابودی بکشاند. تاریخ نیم قرن اخیر افغانستان نیز نشانگر این واقعیت تلخ است که نمی توان ضرورتا فرآیند تحولات سیاسی را بر مبنای قاعده آینده، بهتر از امروز و امروز؛ روشن‌تر از دیروز پنداشت.
نتایج مرحله اول انتخابات هر چند نشانگر مشارکت فعال و هوشمندانه مردم افغانستان بود و طلیعه آینده بهتر در سایه مردمسالاری را نوید میداد، اما موکول شدن انتخابات به دور دوم این نگرانی را دامان زد که بار دیگر گرایشات قومی مبنای دسته بندی‌ها قرار خواهد گرفت و منافع ملی متاثر از احساسات و هیجان‌های نژادی و فرقه‌ای خواهد شد. تجربه تلخ پنج سال پیش در زمان دور دوم انتخابات نیز خود موید این پیش بینی بود. کارزار انتخاباتی و ائتلاف‌های جدید کاندیداهای به جامانده با دو کاندیدای اصلی در دور دوم، اولین زنگ خطر تحریکات قومی و نژادی را به صدا درآورد و شیوه و شور تبلیغاتی دور دوم این آتش را بیش از پیش مشتعل کرد تا زمینه‌های ایجاد و ادعای تقلب انتخاباتی به صورت گسترده فراهم شود.
اخبار و شایعات منتشره در قبل و بعد از انتخابات در کنار کلیپ‌های متعدد منتشره در سایت‌های اجتماعی که مدعی تقلب گسترده بود همراه با پاسخ‌های کند و غیردقیق مسوولان مربوطه باعث شد که درخواست توقف فرآیند شمارش آرا صادر و شمارش معکوس مردمسالاری نوپای افغان‌ها در تلاطم موج‌های سنگین تضادهای قومی بار دیگر آغاز شود. با بحران پدیدآمده؛ هر سناریو پیشرو با هزینه‌های جدی برای نظام نوپای افغانستان همراه است. بدترین سناریو ممکن، رودررویی گروه‌های قومی و نژادی به بهانه حمایت از دو نامزد خواهد بود به نحوی که انسجام و اداره امور جاری کشور با بن بست روبه رو شده و طالبان نیز به این بحران امنیتی قطعا دامن خواهند زد. خوشبینانه ترین سناریو، تفاهم و توافق کاندیداها به ادامه روند شمارش خواهد بود.
حتی در این صورت نیز کاندیدای پیروز همواره با اعتراضات و انتقادات اپوزیسیون خود روبه رو خواهد بود و هیچ گاه نمی تواند با اقتدار کامل سکان هدایت کشور را بر عهده گیرد. هر چند دو نامزد اصلی این مرحله مواضع کاملا متفاوتی در قبال تحولات از خود نشان میدهند، اما مواضع دولت حاکم در قبال تحولات اخیر یکسان است. این مواضع حتی برخی از تحلیلگران را بر این داشته که ضمن اذعان به تاریخی بودن این مشکل، دولت موجود را صحنه گردان این بحران معرفی و تاکید کنند از این طریق؛ نهایتا، همه جناح‌های داخلی و خارجی جهت حفظ امنیت و یکپارچگی کشور به ادامه عمر دولت حامد کرزای رای خواهند داد. بدیهی است ادامه چنین روندی نه تنها یک بن بست سیاسی تلقی میشود، بلکه امید به مردمسالاری و فردای بهتر را در دل مردم افغانستان نیز به یأس تبدیل خواهد کرد.
نویسنده: محمدحسین عمادی
لینک مطلب: https://www.ansarpress.com/farsi/2230
دلایل قیام امام خمینی/ امام خمینی به مسئله‌ی وابستگی چگونه می‌نگریست؟
